عارف ، شاعر و موسیقیدان عصر مشروطیت
صدای ناله ی عارف به گوش هر که رسید
چو دف به سر زد وچون چنگ در خروش آمد
در نهاوند میدانی است در کمر بندی قدیم ابتدای جاده دینو راه و نزدیک به شهرک دستغیب که از قبل از انقلاب به نام عارف نام گذاری شده است. بسیاری از همشهریان عارف را یک نام عام تصور می کنند که به معنی دانا وخدا شناس می باشد ولی واقعیت این است که عارف نام شاعر ملی و موسیقیدان عصر مشروطیت می باشد که در کوران انقلاب با اشعار و تصنیف های انقلابی خود شور و هیجانی در مردم ایجاد می کرد به طوری که هیچ نویسنده و هیچ قلمی به اندازه او دل مردم را نلرزاند.
عارف اولین شاعر موسیقیدان است که کنسرت را در ایران بنا نهاد و آنرا به روی صحنه آورد و از موسیقی در راه تهییج و بسیج مردم علیه حکومت استبداد ودستگاه حاکمه استفاده نمود. تصنیف زیر را دردوره دوم مجلس شورای ملی بعد از به توپ بستن آن توسط محمد علیشاه وآغاز استبداد صغیر، در تهران ساخته است
از خون جوانان وطن لاله دمیده است
از ماتم سرو قدشان سرو خمیده است
درسایه گل بلبل از این غصه خزیده
گل نیز چو من درغمشان جامه دریده
چه کج رفتاری ای چرخ، سر کین داری ای چرخ
نه دین داری نه آیین داری ای چرخ
خوابند وکیلان وخرابند وزیران
بردند به سرقت همه سیم و زر ایران
مارا نگذارند به یک خانه ویران
یا رب به ستان داد فقیران ز امیران
چه کج رفتاری ای چرخ، سر کین داری ای چرخ
نه دین داری نه آیین داری ای چرخ
از اشک همه روی زمین زیر و زبر کن
مشتی گرت از خاک وطن هست بسر کن
غیرت کن واندیشه ایام بتر کن
اندر جلو تیر عدو سینه سپر کن
چه کج رفتاری ای چرخ....
از دست عدو ناله من از سر درد است
اندیشه هر آنکس کند از مرگ نه مرد است
جانبازی عشاق نه چون بازی نرداست
مردی اگرت هست کنون وقت نبرد است
چه کج رفتاری ای چرخ....
پایان عمر عارف به فقر و بیماری و در بدری گذشت و سر انجام در یکم بهمن ماه ۱۳۱۲ خورشیدی در سن ۵۴ سالگی به مرگی زود رس درگذشت و در آرامگاه بوعلی واقع در همدان به خاک سپرده شد ومقبره اواین بیت حافظ را درذهن تداعی میکند
بر سر تربت عارف چو رسی همت خواه
که زیارتگه رندان جهان خواهد شد
ن. معماریان۲۷ /۸ /۹۸