شاعر مصدر های جعلی

کلاس هشتم، دبیرستان بودیم، معلم فارسی ودستور ما آقای محمدی پور، یک روز که مصدر های جعلی را درس می داد در آخر شعر زیر را به عنوان مثال بارزی از مصدرهای جعلی برایمان خواند.

شعبان ، رمضان، نه عجبیدن به پلاوم
بی آش جمادیدم و بی نان رجبیدم

و توضیح داد،عجبیدن به معنی تعجب کردن و پلاویدن به معنی پلو خوردن مصدر های جعلی عجیب وغریبی هستند که ساخته ذهن شاعر می باشد. من همان موقع این بیت را که برایم بسیارجالب بود به خاطر سپردم و در به در به دنبال نام شاعر و دیگر اشعار او بودم. ولی نتیجه ای نگرفتم. آقای محمدی پور هم شاعر این شعر را نمی شناخت و می گفت: شاید یک آدم بیکار که طبع شعری هم داشته از سر بیکاری و برای تمسخر این تک بیت را سروده است هم چنان که تک بیت های فراوانی داریم وبعنوان ضرب المثل به کار برده می شود ولی شاعر آنها مشخص نیست و در این مورد مثال هائی هم می آورد:

 

من که از بازترین پنجره

با مردم این ناحیه

صحبت کردم

حرفی از

جنس زمان

نشنیدم

 

غیب شدن تندیس

با نصب اولین تندیس، در ابتدای بلوار شهید بهشتی، ما درانتظار مجسمه‌های دیگری بودیم که می توانست مبلمان شهر را تغییر دهد، تندیسی‌ از یک دستفروش، با چرخ دستی در حال عرضه متاع خود یا یک دوچرخه سوار یا...در داخل پارک ها وفضا های خالی و یا تندیسی از مهندس حسین علیمرادیان در جلو ورزشگاه یا میدان علیمرادیان یا مجسمه ای از دکتر عزیز اله بیات در ابتدای خیابانی که بنام ایشان نام گذاری شده است، ولی ... زهی تصور باطل زهی خیال محال، هنوز سه ماه از نصب، این اولین مجسمه، در شهر ما نگذشته بود، که نمی دانم چطور، یکباره غیب شده است؟

 

دبیرستان ابن سینا زمستان ۱۳۴۴ مسابقه نقاشی

به ترتیب از راست، محمد نقدی ، نعمت معماریان، جواد شریفیان (صورت آن دیده نمی شود) آقای محمدی پور، آقای روزبهانی، آقای مسعود محمودی، آقای بطلانی، محمود غلامی. علیرضا قیاسی. باقر خسروی، نبی رفیعی، میلانی

  1. صحبت از پژمردن یک برگ نیست
  2. مسعود محمودی «شاعر هنرمندی که غریبانه زیست و غریبانه رفت »